صول و قوانین اخلاقی جهانی برای گردشگری.
ماده ۱ )احترام به عقاید مذهبی و آداب زندگی جامعه میزبان، شناخت و احترام به شیوه ی زندگی و انتظارات گردشگران، حفاظت از گردشگران ، خودداری از بروز رفتارهای زیان آور از سوی جمعیت محلی، ضرورت آشنایی گردشگران با وضعیت بهدااشت و ایمنی کشور میزبان جهت به حداقل رساندن خطرات.
ماده ۲ )برنامه ریزی و اجرای گردشگری به عنوان وسیله ای برای شکوفایی انفرادی و اجتماعی و یادگیری تفاوتهای بین مردم و فرهنگها و گوناگونی آنها، احترام به تساوی حقوق زن و مرد و گروه های آسیب پذیر، اعمال جرایم مربوط به موارد استثمار بشر به شکل دقیق جهت دستیابی به اهداف گردشگری، تشویق و …. گردشگری برای مقاصد مذهبی، سنتی، درمانی، آموزشی و غیره، معرفی دوره های تحصیلی در رابطه با مزایای اقتصادی و اجتماعی آنها.
ماده۳) حفاظت از محیط طبیعی توسط همه گروه های ذینفع در گردشگری برای دستیابی پایدار به توسعه اقتصادی، تشویق انواعی از توسعه گردشگری که موجب صرفه جویی منابع کمیاب می گردند، توسط تمامی مراجع ، کاهش فشار فعالیت های گردشگری بر محیط در زمانهای اوج حضور گردشگر، حفاظت از حیات وحش و گونه های زیستی و وضع محدودیتها در خصوص اکوسیستم های حساس کوهستانی ، بیابانی ، ساحلی و … ، به رسمیا شناختن اکوتوریسم و غنای وضع گردشگری و احترام به میراث طبیعی و جمعیت محلی در آن.
ماده ۴) حقوق و تعهدات خاص جوامع محلی در قبال مواریث فرهنگی اداره سیاستهای گردشگری در راستای احترام به مواریث فرهنگی، محافظت و اصلاح وضعیت آثار تاریخی و اماکن باستانی و تشویق به بازدید از اماکن مذهبی ضمن حفظ حرمت آنها، حرکت فعالیتهای گردشگری در جهت رشد و بقای پیشینه و سنن باستانی به جای اغطاط آنان، اختصاص بخشی از درآمد بازدیدهای اماکن فرهنگی و تاریخی جهت حفاظت و توسعه آنها.
ماده ۵) ارتباط جوامع محلی با فعالیتهای گردشگری و بهره مندی از مزایای اقتصادی و اجتماعی و استفاده از مشاغل ناشی از گردشگری ، اجرای سیاستهای گردشگری در راستای ارتقای استانداردهای مناطق و برآوردن نیازهای آنان، توجه ویژه به مشکلات نواحی آسیب پذیر ساحلی، رئستایی و یا کوهستانی، انجام مطالعاتی در خصوص اثرات طرحهای توسعه ارائه شده از سوی متخصصین گردشگری بر محیط توسط خود ایشان و اطلاع رسانی در مورد برنامه های آتی آنها.
ماده ۶) تعهد متخصصان گردشگری به تجهیز گردشگران به اطلاعات صادقانه در خصوص مکانهای موجود در مقصد و قابل فهم بودن بندهای پیمان پیشنهادی آنها به مشتریان، ابراز علاقه به متخصصان گردشگری به همکاری با مراجع دولتی در خصوص ایمنی و امنیت و اطمینان از وجود سیستم مناسب بیمه و پرداخت خسارت در صورت قصور از تعهدات پیمان ، اطمینان مراجع دولتی از جایگزینی مکانیزمهای لازم برای جبران خسارت گردشگری در زمان ورشکستگی مؤسسات مسافرتی، مطبوعات به خصوص مطبوعات الکترونیکی اطلاعات صاادقانه در اختیار گردشگران قرار بدهند.
ماده ۷) توجه به فزونی مشارکت در گردشگری ملی و بین المللی به عنوان بهترین تعبیر از رشد ( نتونستم بخوانم) زمان آزاد و حذف موانع موجود بر سر راه آن ، لحاظ شدن حقوق عمومی گردشگری به عنوان نتیجه منطقی حق اوقات فراغت به همراه محدودیت های ساعات کار و تعطیلات دوره ای ، حمایت از گردشگری اجتماعی و به خصوص دسته جمعی توسط مراجع دولتی ، تشویق و تسهیل گردشگری خانواده و جوانان و دانش آموزان برای افراد عاجز.
ماده ۸) آزادی حرکت گردشگران در داخل کشورشان و تسهیل دسترسی به مکانهای ترانزیت و اقامت در مراکز فرهنگی و گردشگری، دسرسی آسان گردشگران به امکانات ارتباطی، بهداشتی و حقوقی و فراهم آوردن امکان ارتباط آنها با نمایندگان …….. برخورداری از حق محرمانه بودن داده ی شخصی برای گردشگران، تعدیل و تسهیل رویی های اداری مربوط به ویزا و گمرک برای گردشگران و حذف یا اصلاح مالیاتهای جریمه در صنعت ، دسترسی آسان مسافران در کشور میزبان به اسکناسهای قابل تبدیل به پولهای مورد نیاز برای سود .
ماده ۹) تضمین حقوق اصولی کارکنان در بخش گردشگری از سوی دولتهای جوامع مبدأ و میزبان تحت نظر ادارات ملی و محلی، حمایت از کارکنان بخش گردشگری و برخورداری آنان از آموزش شغلی مقدماتی و مناسب، ایجاد فرصت برای تمام اشخاص حقیقی و حقوقی دارای توانایی ها و مهارتهای لازم جهت فعالیت تخصصی در رشته ی گردشگری، مبادله تجربه های مورد عرضه به مدیران و کارکنان اجرایی بر طبق قوانین ملی و قرارداد های بین المللی جهت نیل به توسعه ی گردشگری.
ماده ۱۰) نظارت و همکاری گروههای ذینفع دولتی و خصوصی در توسعه ی گردشگری در اجرای اصول نه گانه ، بازشناسی نقش مؤسسات بین المللی و غیر دولتی در توسعه ی گردشگری توسط گروههای ذینفع در توسعه ی گردشگری ضمن رعایت اصول عمومی قانون بین الملل ، ابراز هدف از مراجعه به هر بحث مربوط به ضوابط اخلاقی جهانی گردشگری از طریق مصالحه با شخص بی طرف از سوی گروه های ذینفع
